Luzius (1) s. m. npers. Lu§ius (1)Lukijs (arī Lūkijs); JDTur śweizina juhs Timoteus mans Darba=Beedris/ un Lu§ius un Ja§on un So§ipateris manni Raddi. JT1685 Rm 16:21.  < vc. Lucius ↔ Luķius[2020-04]