stīpa (10) s. f. stihpa (1), stihpas (2), §tiepa (7)Thonnen=Band/ Stiepa. Manc1638_L, 27B₂. Reiff/ Stiepa. Manc1638_L, 143A₉. das Band vmb den Stein/ Stiepa Manc1638_PhL, 314₁₁. Band/ Stiepa. Manc1638_PhL, 332₉. ein Band/ Stiepa. Manc1638_PhL, 315₂₅. Stihpa. faßreif. stihpoht. mehle irr apstihpeta. Fuer1650_70_2ms, 459l₁. stīpa (piem., mucai)ein Band i§t abgebrochen/ abge§prunge~/ weena Stiepa notruhku§śi/ noläku§śi. Manc1638_PhL, 316₂. Uhs -- auff= uhs=śist dibbenu. den boden auffschlagen it: stihpas. benden, binden. bände auffschlagen. Fuer1650_70_2ms, 392₂₀.  : liet. stỹpas 'stīpa; miets, masts', liet. stýpė 'stīpa' ↓ stīpenieks, stīpinieks[2016-08]